حلقه مدیریت شهری دارای سه ضلع است که راس این مثلت شهردار قرار میگیرد و سایر اضلاع نیز می توانند در موفقیت و عدم موفقیت برنامه ها نقش داشته باشند . به گزارش پایگاه خبری رشت پرس، اخیرا به بهانه دلنوشته های شهردار اسبق رشت ،اخباری مبنی بر مقایسه عملکردی شهرداران اسبق و فعلی کلانشهر […]
حلقه مدیریت شهری دارای سه ضلع است که راس این مثلت شهردار قرار میگیرد و سایر اضلاع نیز می توانند در موفقیت و عدم موفقیت برنامه ها نقش داشته باشند .
به گزارش پایگاه خبری رشت پرس، اخیرا به بهانه دلنوشته های شهردار اسبق رشت ،اخباری مبنی بر مقایسه عملکردی شهرداران اسبق و فعلی کلانشهر رشت بر محور دستاوردها منتشر شد که شاید پرداختن به این موضوع خالی از لطف نباشد .
ضمن اینکه نگارنده اعتقاد دارد پرداختن به موضوعاتی که هیچ دردی را از مردم دوا نمی کند امری گزاف و غیر قابل قبول است ولی شاید بتوان از آن به عنوان یک تجربه و یک درس نانوشته نام برد . در ماههای اخیر شاهد رونمایی از کتب و مقالات و یاداشت هایی در فضای مجازی و واقعی از طرف فردی هستیم که روزی با عنوان شهردار رشت سکان مدیریت شهری را در دست داشت اما خیلی زود دریافت که این کرسی نه تنها با سایر مسئولیت های قبلی وی از نظر ماهوی و محتوایی متفاوت است بلکه سیستم اجرایی و ساختاری سازمان شهرداری رشت با بسیاری از مسئولیت های قبلی وی تفاوت های فاحشی وجود دارد.
بر همین اساس امروز قصد نداریم در مقام مقایسه عملکردی افراد قلم فرسایی کنیم و تنها به برخی از ویژگی های مدیریتی و فردی بسنده خواهیم کرد و قضاوت را به مخاطبان واگذار می کنیم.
اینکه شهردار اسبق رشت با اعتماد حداکثری اعضای شورای اسلامی شهر در دوره چهارم توانست گوی سبقت را از سایر رقبای خود برباید شاید کمتر کسی فکر می کرد در مدت کوتاهی تغییری مجدد در ساختار شهرداری رشت اتفاق بیافتد چرا که مردم فهیم شهر رشت پس از یک دوره شکست مدیریتی در شورای سوم با نگاهی امیدوارانه به انتخاب خلیلی چشم دوخته بودند تا شاید گره مدیریتی شهری در این شهر با نگاه برنامه محور باز شود در حالی که این اشعار و برنامه ها صرفا بصورت سند چشم انداز در صحن علنی شورای شهر رشت قرائت شد و بخش عظیمی از این اظهارات در فرایند عمل عقیم ماند .
البته ناگفته نماند که حلقه مدیریت شهری دارای سه ضلع است که راس این مثلت شهردار قرار میگیرد و سایر اضلاع نیز می توانند در موفقیت و عدم موفقیت برنامه ها نقش داشته باشند . شهردار به عنوان نقطه ثقل این مثلث مدیریتی محسوب می گردد که می بایست علاوه بر این که خوب حرف می زند خوب هم عمل کند! لذا چنانچه بار مسئولیت شهردار و تفکرات اجرایی وی بر دوش دیگران بیافتد قطعا نمی توان انتظار تحول و توسعه را داشت و باید تنها در شعار توسعه محور غرق شد ؛ امری که شاید خلیلی در مدت کوتاه مدیریتی خود در شهر رشت این موضوع را به منصه ظهور کشاند .
اینکه خلیلی دارای اسلوب رفتاری آرام و معتدل بود لازمه مدیریت شهری محسوب می گردد ولی کافی نبود چرا که مدیریت شهری علاوه بر داشتن قدرت تحمل می بایست قدرت اجرایی بالایی داشته باشد که البته پرداختن به جزئیات این اصول رفتاری و اجرایی را می توان در برش های مختلف مدیریتی کالبد گشایی کرد که در این مقال نمی کنجد.
به هر حال توان مدیریتی افراد در مرکز ثقل مدیریت شهری متفاوت است و این اعتقاد وجود دارد که خلیلی شاید در پست معاونت و یا مدیریت خرد و در یک اجماع فکری شورایی تاثیرگذار تر باشد امری که شاید بستر ساز برخی از انتشارات و مقالات اخیر وی تلقی گردیده است.
و اما شاه بیت مدیریتی شهردار خلیلی در شهر رشت را باید در جامعه هدف جستجو کرد و صرفا نگارش های هدفمند و جهت دار در این موضوع کارگشا نیست . جامعه هدف مدیریت شهری مردم و شورای اسلامی شهر محسوب می گردند که در این دو محور باید ارزیابی آکادمیکی و میدانی داشته باشیم و عوامل شکست زودهنگام اعتماد پارلمان محلی و شهروندان را بررسی کرد و اینکه چرا سبد آرای اعتماد به خلیلی در مدیریت شهری به یکباره خالی می شود و با استقبال حداقلی به بدرقه خلیلی می روند . البته نمی توان رابطه عاطفی و انسانی افراد یک جامعه را نادیده گرفت و این موضوع در مورد خلیلی هم صدق می کند چرا که بر اساس شواهد موجود هنوز هم می توان استمرار چنین روابطی را جستجو کرد ولی این موضوع دلیلی بر مقبولیت کلی نخواهد بود و صرفا در روابط اجتماعی فردی محسوب می گردد که نمونه هایی از آن را می توان در مخالفان عملکردی دیروز و موافقان فردی امروز به وضوح دید.
در نقطه مقابل این تحلیل مدیریت عملکردی شهردار باید به این نکته توجه ویژه کرد که ارزیابی باید در مقام مقایسه یکسان شکل گیرد که این موضوع در بازه زمانی قیاس شهردار خلیلی و ثابت قدم رعایت شده است چرا که در هر دو شاخص ارزیابی مولفه های مدیریت شهری و ساختار شهرداری رشت تغییری نداشته و تنها نقش شهردار را می توان به عنوان مولفه متغییر محسوب کرد لذا در چنین شرایطی باید به توانایی فردی و اجرایی سید محمد علی ثابت قدم اذعان داشت و این موضوع را باید به توان مدیریتی فردی و استفاده بهینه از نیروهای موجود و اصلاح ساختارهای معیوب و آسیب زا و جریان سازی حمایتی وی بر پایه مولفه های زیربنایی اضافه کرد .
به جرات می توان گفت در مدیریت شهری تنها نگاه توسعه محور ملاک عمل نخواهد بود و باید افراد توسعه محور را در راس نگاه توسعه محور شناسایی کرد تا فرایند مدیریت عمل شکل گیرد که این موضوع را می توان از وجوه تمایز مدیران شهری اسبق و فعلی کلانشهر رشت محسوب کرد.
انتهای پیام/083458
