اختصاصی/کمیسیون بهداشت، محیط زیست و خدمات شهری یکی از این کمیسیون هاست که وظیفه سیاستگذاری و نظارت ­بر کلیه فرآیندهای­ خدماتی، بهداشتی­ و محیط­ زیست در شهرداری­ وسازمان‌ها ونهادهای ­تابعه شهرداری را بر عهده دارد، وظیفه و تکلیفی که شواهد نشان می دهد طی دوسال گذشته از عمر شورا چندان در شهر محسوس نبوده و حتی اوضاع روبه‌روز بغرنج‌تر شده است.

به گزارش پایگاه خبری رشت پرس،شوراهای اسلامی شهر و روستا به عنوان پارلمان های محلی، نماد وحدت و مشاركت مردم هستند که با تشکیل کمیسیون های تخصصی موظف به نظارت بر عملکرد شهرداری بوده و مطابق با حیطه نظارت و نیازهای شهر لوایح و طرح‌هایی را به شورا پیشنهاد می‌دهند، این پیشنهادات بعد از تصویب در شورا برای شهرداری لازم الاجراست.

بر این اساس و به‌منظور بررسی و شناخت کمبودها و نارسایی‌های اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، اقتصادی و عمرانی، رفاهی و زیست شهری در شهر رشت پنج کمیسیون تخصصی تشکیل شده تا بتواند با ارائه طرح ها و پیشنهادات عملی در زمینه رفع آنها همیار شهرداری در خدمات‌رسانی بهتر به مردم و رفع مطالبات آنها شود.

کمیسیون بهداشت، محیط زیست و خدمات شهری یکی از این کمیسیون هاست که وظیفه سیاستگذاری و نظارت ­بر کلیه فرآیندهای­ خدماتی، بهداشتی­ و محیط­ زیست در شهرداری­ وسازمان‌ها ونهادهای ­تابعه شهرداری را بر عهده دارد، وظیفه و تکلیفی که شواهد نشان می دهد طی دوسال گذشته از عمر شورا چندان در شهر محسوس نبوده و حتی اوضاع روبه‌روز بغرنج‌تر شده است.

آنچه در ذیل می‌خوانید نظریه‌ای کارشناسی براساس شرح وظایف کمیسیون و واقعیات و شواهد موجود است که در چند گزارش قبلی بدان پرداخته شده، ضمن اینکه بیان آن به منزله نادیده گرفتن خدمات اعضاء شورای شهر نیست بلکه صرفا تلنگری است که باید در برخی از مباحث به شورا زده شود تا ضمن شفاف سازی عملکرد شورا، موجب بهبود کیفیت خدمات شهری گردد.

مباحث محیط زیستی از مباحث مهم واساسی شهر رشت است که غفلت و سهل انگاری در آن، شهروندان را با معضلات فراوانی دست به گریبان کرده و چالش‌های موجود در آن به‌قدری وخیم است که در برخی موارد همچون آلودگی رودخانه های زرجوب و گوهر رود و سایت دفن زباله سراوان شهره آفاق شدیم.

سال‌هاست گوش مردم این شهر پر شده از شعار حل مشکلات زیست محیطی توسط نمایندگان شورا و مجلس که تنها بهانه‌ای برای کسب رأی در انتخابات بود و بعد از آن به فراموشی سپرده می شد و عملا گامی در این راستا برداشته نشده و همچنان مردم با این معضلات دست و پنجه نرم می‌کنند.

کمیسیون بهداشت و محیط زیست شورای پنجم علی‌رغم برگزاری جلسات متعدد که در سال 97 تعداد آن به 47 جلسه با 102 مصوبه بر اساس گزارش رسمی شورا می‌رسد، نتوانسته گرهی از مشکلات شهر بگشاید و بحران روزافزون زیست محیطی شهر، نشان از عدم کارایی کمیسیون مذکور است.

 مدیریت زباله و پسماند که یکی از مهمترین مباحث زیست محیطی شهر رشت است در سال‌های اخیر موجب نارضایتی مردم گردیده و به بحرانی لاینحل تبدیل شده است.

وعده‌های کمیسیون بهداشت شورا و شهرداری در ساماندهی محل دفن سراوان و احداث دستگاه زباله‌سوز از دوره چهارم تا کنون که تنها به نصب تابلوی روزشمار احداث دستگاه زباله سوز در ورودی محل دفن منجر شد، بی‌اثر بوده و نه تنها زباله سوز و مرکز دپوی زباله سراوان ساماندهی نشده است بلکه روز بروز بر آلودگی رودخانه های رشت افزوده می شود، اوضاع سراوان وخیم‌تر می‌شود و هربار وعده نصب زباله سوز با افزایش اعتراضات مردمی به گوش می‌رسد و این ماجرا همچنان ادامه دارد.

تداوم این مشکلات گواه این ادعاست که جلسات این کمیسیون با ریاست ثابت یک عضو که باید منجر به تحولات بسیار به سبب اشراف بر مسائل شود، تنها جنبه نمایشی داشته و در حالت گفتار باقی مانده است وعملا هیچ یک از مشکلات بهداشتی و محیط زیستی شهر رفع نشده است چه بسا توفیقات کوچک سال‌های گذشته و سیاست‌های در نظر گرفته شده در این حوزه  نیز از بین رفته و اینجاست که جنبه نظارتی شورا به‌عنوان تکلیفی فراموش شده محسوس است

جمع آوری زباله از خیابان‌های سطح شهر رشت ابتدایی ترین وظیفه شهرداری با نظارت صحیح شورای شهر است که منجر به ارائه چهره زیبا و پاکیزه از شهر می‌شود  اما این اتفاق در رشت به‌گونه‌ایی دیگر رقم خورده است.

جمع آوری زباله های شهری یا همان پسماند مهم ترین فعالیتی است که با نظارت شورا و شهرداری توسط نارنجی پوشان شهرمان انجام می شود، زباله‌ای که قرار است طبق سیاست‌های اتخاذی و اعلامی ساعت 9 شب توسط کامیون های بزرگ جمع آوری زباله با کارگران نارنجی‌پوش سوار بر پشت خودروها، جمع آوری شود، اما شواهد حکایت از چیز دیگری دارد:«آغاز جمع آوری زباله از ساعت 8 شب».

این امر موجب جمع‌آوری ناقص زباله و ارائه چهره‌ایی ناخوشایند از شهر می‌شود. چرا کمیسیون بهداشت به‌عنوان سیاستگذار حوزه بهداشت و محیط زیست شهر به این موضوع رسیدگی نمی‌کند؟ آیا تداوم این موضوع منجر به آثار سوء زیانبار در بهداشت شهری نشده و هزینه های شهر را افزایش نمی‌دهد؟  آیا تا کنون به این مسئله توجهی شده است؟

اما مشکل فقط جمع‌آوری زباله‌ها نیست، تفکیک زباله از مبدا نیز خود به معضلی بزرگ در شهر تبدیل شده است، این طرح با هدف کم حجم‌سازی و کاهش میزان زباله های انتقالی به سراوان، در سالیان گذشته با آموزش، فرهنگ سازی و افزایش مشارکت شهروندان همراه بود، اما تغییرات حوزه شهری و عدم پیگیری طرح ها و سیاست‌های پیشین، موجب شکست آن شده و درصد مشارکت مردم در تفکیک زباله را به حداقل رساند. حال این سوال مطرح می‌شود چه میزان زباله روزانه به لحاظ وزنی در حال تفکیک است؟ وضعیت مقایسه‌ایی آن نسبت به چند سال گذشته چگونه است؟ چه آموزش‌های در حوزه تفکیک از مبدا در حال اجراست؟ و اینکه چشم انداز و جامعه هدف ما در این حوزه چیست؟

حال در صورت وظیفه‌مندی رشتوندان در تفکیک زباله‌های خانگی آیا جمع‌آوری نامنظم زباله‌های خشک در سطح شهر طی ساعات و روزهای مختلف، انگیزه‌ایی برای رشتوندان در اجرای طرح ایجاد می‌کند؟ دلیل نامنظم بودن شرکت های پیمانکار برای جمع آوری زباله‌های تفکیک شده چیست؟ چرا طرحی که قرار بود باعث تفکیک زباله شود به کاهش مشارکت مردم و حجم آن منجر شده است؟

اخیراً علیرضا حاجی پور، رئیس سازمان مدیریت پسماند شهرداری رشت افزایش زباله‌گردها را عامل کاهش حجم زباله های تفکیک شده دانسته که به دلیل صرفه اقتصادی از داخل مخازن زباله تر نیز انجام و به گاراژدارهای غیرمجاز تحویل داده می شود. اما این که چرا باید شاهد افزایش زباله گردها در شهر باشیم  به عملکرد این سازمان برمی گردد که در اجرای طرح تفکیک از مبدا کوتاهی کرده و وظیفه خود را بدرستی انجام نداده است و قطعا عدم مطالبه گری کمیسیون بهداشت از سازمان مربوطه نیز بر میزان مشارکت مردم و عدم اعتماد به مدیریت شهری تاثیرگزار است. ریاست کمیسیون شورا آیا تاکنون به بررسی علل کاهش حجم زباله ها پرداخته اید؟ اگر اعتقاد بر این دارید که زباله طلای کثیف و دارای درآمد اقتصادی است چه مشوق هایی را برای افزایش این مشارکت در نظر گرفته اید؟  آیا تعداد سطل‌های محدود رنگی صرفا در پیاده راه شهر، پاسخگوی مشارکت مردم در طرح تفکیک از مبدا هست؟ آیا فعالیت های نامنظم کانکس‌های بازیافت که می‌تواند مردم را به مقوله بازیافت و تفکیک زباله از مبدا سوق دهد مورد ارزیابی قرار می‌گیرد؟

‌قرار بود زباله‌های شهری در سایت موقت لاکان(ایستگاه انتقال پسماند) توسط  خودرو سنگین« سمی تریلر» بارگیری و به مرکز دفع حمل شود. ایجاد سایت موقت لاکان که می‌بایست تفکیک می شد و هم اکنون راکد مانده، راهکاری بود برای بهبود عملکرد شرکت‌های جمع آوری زباله نه اینکه همچنان شاهد حمل زباله توسط کامیون های مستعمل و انتقال آن به محل دفن زباله سراوان باشیم.

این ایستگاه علی‌رغم اینکه می‌توانست در سرعت جمع آوری و بهبود کیفیت جمع آوری زباله موثر باشد، نقشی تاثیرگذار در کاهش هزینه های شهرداری در امر رفت و روب دارد، هزینه‌ایی که از جیب مردم پرداخت می‌شود. با توجه به اینکه در اکثر جلسات کمیسیون بهداشت صحبت از ساماندهی محل دفن زباله سراوان است چرا تا کنون شاهد اتفاق مثبتی در این حوزه نبودیم؟ چرا رییس کمیسیون بهداشت، محیط زیست و خدمات شهری که بر شبرنگ روی مخازن توجه ویژه و تاکید دارد فکری در خصوص  تکمیل جایگاه موقت جمع آوری زباله لاکان نکرده و توضیحی ارائه نداده است؟

از سال 94 در خصوص نصب و جانمایی مخازن 660 لیتری در کمیسیون بهداشت مکرر سخن گفته شده و همچنان محور اصلی سخنان رییس کمیسیون است و بارها و بارها به سازمان متولی هشدار و اخطار داده شده است، اگر مصوبات این کمیسیون ضمانت اجرایی ندارد، برگزاری جلسات چه لزومی داشته و چرا تشکیل می‌شود؟ قطعا بیش از 70  درصد مصوبات کمیسیون اجرایی نشده است (روابط عمومی شورا از در اختیار گذاشتن مصوبات کمیسیون امتناع کرده که درصورت ارائه مصوبات، دقیق‎ تر به ارائه آمار می پردازیم) پس برگزاری جلسات این کمیسیون چه فایده ایی دارد؟

غفلت های مدیریت شهری روز به‌روز سلامت شهر را با خطرات جدی مواجه کرده و کمیسیون بهداشت شورا که یکی از متولیان بهداشت و سلامت رشتوندان است باید پاسخگوی مطالبات و سوالات مردم در این حوزه باشد. وضعیت زباله سوز چگونه است؟ تصفیه خانه سراوان چه زمانی به بهره برداری می رسد؟ در صورت بهره برداری از تصفیه خانه چه میزان شیرابه تصفیه می شود؟ آیا مشکل شیرابه سراوان با بهره برداری از تصفیه خانه حل می‌شود؟ چرا دولت در خصوص تامین اعتبارات زباله سوز در مازندران اقدام کرده اما گیلان همچنان در انتظار است؟ پروژه ساماندهی محل دفن زباله سراوان چند درصد پیشرفت فیزیکی داشته و چند درصد انحراف از اهداف از پیش تعیین شده داشته است؟ و هزاران سوال دیگر …….

امیدواریم کمیسیون بهداشت و محیط زیست شورا به جای برگزاری جلسات بی‌حاصل و مصوبات بی‌اثر، معضلات شهر در حوزه بهداشت و محیط زیست را اولویت بندی کرده و در این خصوص چاره اندیشی کند، ضمن الزام شهرداری در اجرای مصوبات، نظارت لازم بر نحوه اجرای مصوبات داشته و در صورت عدم اجرا شدن آن با خاطیان برخورد قانونی کند چرا که سلامت رشتوندان قابل تسامحه و مذاکره نیست.

ادامه دارد…

انتهای پیام/083451